< PreviousStatenkoerierAdvertenties 20 Rob de Winter – Computer audio video Voor al uw oplossingen op computer en televisie gebied. Bekijk de website voor meer informatie. www.rob-de-winter.nl of bel met Rob de Winter: 06 - 47 87 30 66 SCHILDERLESSEN Atelier Ineke Toetenel, Antonie Heinsiusstraat 37 Maandag dinsdag woensdag 11.00–13.30 of 19.30–22.00 uur. Informatie 070 - 352 39 45 of inekeschilderlessen@versatel.nl Verschenen als paperback en e-book: bij (online) boekhandel en Bol: MICHIEL HANON De Milde Monarch (columns, korte verhalen) Niets Kan Blijven (gedichten) POPPENTHEATER Kooman’s Poppentheater speelt sinds 1969 elke woensdag en zaterdag om 14.30 uur kinder voorstellingen (5+) in het Staten- kwartier. Bezoek een voorstelling met uw kind, kleinkind of verjaardagspartijtje. Frankenstraat 66, www.koomanspoppentheater.nl, 070 - 355 93 05 Hier had uw Statenkoeriertje kunnen staan! “Statenkoeriertje”: maximaal 30 woorden zwart-wit tekst. Geen logo’s. € 30,00 Mirjam Kroemer: kroemer@kpnmail.nl CONVERSATIELESSEN SPAANS Wekelijkse conversatielessen in de Vogelwijk, individueel of in een groep. Ik ben Spaanse en ruim 25 jaar woonachtig in Nederland. Heeft u interesse? Mail: elisabetmorato@gmail.com of bel: 06 - 55 33 60 75 Chinese les voor kinderen Van 8 tot 12 jaar. Start 26 september, 34 lessen voor € 150,00. Donderdag 15.30–16.30 uur, Couvéehuis, Frankenslag 139 Docent Yun Xie Aanmelden: balie.hch@welzijnscheveningen.nl NAJAARSSALON Verkoop unieke sieraden (parels, mineralen, zilver) 11 en 12 oktober tussen 12.00–17.00 uur van Boetzelaerlaan 88 workshops sieraden ontwerpen: ¤ 10,- per keer. Info: sandra-simonis@hotmail.com 06 - 52 28 73 29 Tacoyo-training in de Duinoordschool Woensdagavond. Al 25 jaar het best bewaarde geheim op gebied van inspannen en ontspannen. De training voor een fit, helder en ontspannen welbevinden. 06 - 40 86 78 49, tacoyorob@gmail.com www.robmolenaar.com Stand van zaken onderzoek Statenwarmte Het rapport van de eerste fase van het actie-onderzoek staat op de website statenwarmte.nl. Wij zijn druk bezig om het proces te ontwerpen voor de komende anderhalf jaar. Onderdelen zullen zijn: → Nader onderzoek naar de business case voor de alternatieven uit het rapport → Uitgebreidere bewonersparticipatie → Leidend tot beter inzicht in de voorkeuren van de wijk De volgende gelegenheid om met elkaar hierover van gedachten te wisselen, is op zondagmiddag 17 november om 14.00 uur in het Couvéehuis op de Frankenslag 139. Stichting Het Groene Platform failliet De onafhankelijke organisatie Stichting Het Groene Platform heeft het niet gered. Zij hebben de afgelopen twee jaar huis-aan-huis in het Statenkwartier aangebeld om bewoners te ondersteunen in het nemen van maat- regelen om hun woning te verduurzamen. Het verdien- model van deze stichting bleek te kwetsbaar voor schommelingen in het personeelsbestand.21 StatenkoerierSeptember 2019 Men schrijft ons Redactie-antwoorden aan de briefschrijvers: Jan Bron Dik Beste redactie, Wat een prachtig blad is de Statenkoerier geworden, compliment! Wij lezen het met plezier, leggen het weg en herlezen het opnieuw. Maar één ding moet ons toch van het hart, er staan wel heel veel advertenties in. Dat zou wat ons betreft wel minder mogen. Succes met uw werk en hopelijk nog veel mooie nummers. Met vriendelijke groet, Roos en René van Bokhoven Beste Roos en René, Goed te horen dat de Statenkoerier zo gewaardeerd wordt, daar doen we het voor. Maar om ons wijkblad te kunnen realiseren, hebben wij die advertenties nodig. Zonder dat lukt het niet, de Statenkoerier is hiervan geheel afhankelijk. Hoe meer advertenties, hoe meer mooie en lezenswaardige artikelen en bijdragen. Graag zouden wij in dat opzicht ons (meer) gesteund willen weten door de ondernemers in onze eigen wijk. Zij kunnen op die manier alle inwoners laten zien dat zij ons veel gelezen wijkblad ook belangrijk vinden. De redactie Beste bestuur en redactie, Vanochtend de nieuwe Statenkoerier in de bus gevonden, waarvoor dank. Het is altijd een feest om die te lezen. Kwam net van mijn kapper aan de Willem de Zwijgerlaan, Loek Smits, die de Statenkoerier ook graag leest. Hij sloeg nog even aan op het maartnummer, daarin stond, met foto op de omslag, een artikel over het Haagsch Snoephuis, het kleinste winkeltje van de Fred. “Kleinste winkeltje?”, zei hij, “dat heb ik!” Slechts veertien vierkante meter telt zijn zaak aan de Willem de Zwijgerlaan 75. Ook bijzonder dus, net als kapper Loek Smits zelf. Hij is al ruim vijftig jaar kapper. Hij is 76, werkt nog vier dagen per week (woe.–zat.) en denkt nog lang niet aan stoppen. Misschien een leuk idee voor een artikel in een volgend nummer? Met vriendelijke groeten, Hens Meengs Geachte heer Meengs, Dank voor de tip, we stellen alle suggesties zeer op prijs. Op de Fred is ’t Haagsch Snoephuis het kleinste winkeltje. Maar kapper Smits op de Willem de Zwijgerlaan is waarschijnlijk in- derdaad het kleinste winkeltje in onze wijk. Een interview met hem vindt hij niet nodig, deze aandacht acht hij voldoende. De redactie Tekening en foto: Abe van der Werff Lezers reageren op de StatenkoerierNieuwe leden Haagse tuin- en planten club In het septembernummer van vorig jaar deed de Haagse tuin- en plantenclub in de Statenkoerier met succes een oproep voor nieuwe leden. Van de acht lezers die belang- stelling toonden, zijn er inmiddels vijf lid geworden. I k tref drie nieuwe leden, samen met Maria van der Vijver en Marian Ruhé (degenen die de oproep deden) in de kas van Marian. Beiden zijn verguld met de nieuwelingen. Maria: “We vinden het echt een aanwinst. Ze vallen in goede aarde.” Je wordt niet zo maar lid van de club begrijp ik. “De start van de kennismaking begon met een tegenbezoek”, vertelt nieuw- komer Madeleine Valstar. “Op die manier werd er ook kennis gemaakt met mijn tuin. Als dat klikt, word je uitgenodigd op een bijeenkomst van de club.” Alle drie nieuwe leden voelden zich direct welkom, ook al stapten ze in een groep van mensen die elkaar al lang kennen. “Het enthousiasme sloeg snel over,” zegt Janneke Slagman. “Heel aanstekelijk, het zet je in bewe- ging om zelf meer in je tuin te gaan doen.” Madeleine vult aan: “Ik ben weer eens dingen gaan opzoeken en aan de slag gegaan met stekjes. Dan informeer je bij elkaar of iets al groeit en bloeit.” “Het is leuk om bij een club te horen”, vertelt Hilda Topper. “Ik ben minder gaan werken en heb zo meer tijd voor andere activiteiten. Tuinieren is mijn passie. Op verjaardagen heb ik weer eens wat anders om over te vertellen.” Janneke en Madeleine zijn bevriende buren. Hun tuinen grenzen aan elkaar. “Wij hadden er wel eens over gehoord en toen lazen we die oproep. Dat hadden we net even nodig om de stap te zetten. Het is leuk en leerzaam.” De Haagse tuin- en plantenclub heeft in een aantal wijken een eigen groep, met bijzondere activiteiten. Het onderlinge tuinbezoek in het Statenkwartier is uniek binnen de Haagse tuin- en planten- club. De ‘Statenclub’ telt nu 18 leden en er is ruimte voor meer nieuwe leden. Maria zet dat kracht bij door te verwijzen naar het ‘verstenen’ van tuinen: “Binnen onze club is zoveel kennis over het maken van een onderhoudsvriendelijke tuin. Ik zou willen dat daar meer gebruik van wordt gemaakt.” Dus inwoners van het Statenkwartier: meer weten over de Haagse tuin- en plantenclub? Kijk op www.haagsetuinclub.nl of vraag nadere info via info@haagsetuinclub.nl Tekst en fotografie: Jorien Jansen Bewonerscontact “Leuk om bij een club te horen!” V.l.n.r.: Marian Ruhé, Hilda Topper, Maria van der Vijver, Madeleine Valstar, Janneke Slagman.StatenkoerierAdvertenties 23 • acupunctuur • bioresonantie • dry needling • EMDR • fysiotherapie • orthomoleculaire therapie • (psycho)therapie • TotalBodyReflex • burn-out? fibromyalgie? onder- of overgewicht? misbruik (geestelijk, fysiek)? onverwerkte ervaringen (trauma)? spierspanning? pijnklachten? Praktijk De WestDuin biedt tevens een combinatie pakket aan voor een integrale benadering van uw klacht. De inhoud van het pakket wordt gevormd door een gezamen- lijke analyse van de drie WestDuin-therapeuten. Westduinweg 76 - 2583 EK Den Haag e: info@DeWestDuin.nl • www.DeWestDuin.nl t: (070) 33 88 722 Need help for psychological or physical problems: we speak English, wir sprechen Deutsch De luxe van kwaliteit krijgt u bij ons gratis www.engering.nl StuDIO eYAl & MYRthe GRAFIsch ontwerpers Tijdloze ontwerpen vanuit een creatief dialoog www.eymy.nlMichiel Hanon ´ een bijzondere Statenkwartierder M ichiel Hanon (1949) is een pseudoniem, er zijn meer kunstenaars die graag onder een schuilnaam publiceren. Michiel is zijn tweede voornaam, de achternaam Hanon gebruikt hij al vanaf zijn 17 e toen hij stukjes voor de schoolkrant schreef. Maar nu kan hij niet meer verklaren waar die naam Hanon eigenlijk vandaan komt. Het klinkt wel mooi, dat moet genoeg zijn. Nee, niet die Franse componist die in de 19 e eeuw bekend werd om zijn strenge piano oefeningen. In zijn woonkamer staan door hem gemaakte kunstwerken, op tafel liggen zijn recent uitgebrachte boeken. Literatuur, poëzie en fotografie als uiting van beeldende kunst. Daar gaan we over praten. Hoe word je op latere leeftijd kunstenaar? Hanon zette daar al enkele gedachten over op papier, speciaal voor de verslaggever. Ik maak er hieronder dankbaar gebruik van. Veel studeren, en dan? Het studieuze leven van Michiel Hanon begon in Leiden. Eerst lid worden van een studentenvereniging. Nog steeds spreekt hij af en toe zijn vroegere studievrienden. Hij werd ook lid van TNO, een dispuut met een titel ontleend aan Jan Wolkers’ Terug Naar Oegstgeest. Psychologie was zijn studie. Hij studeerde af in de klinische psychologie, werkte twee jaar als psycholoog in een verpleeghuis, daarna – als kinder- psycholoog – zes jaar in een kinderhuis. Een tweede studie in de rechten volgde. Vervolgens benoemd tot juridisch be- leidsmedewerker bij het ministerie van Binnenlandse Zaken, later bij het ministerie van Justitie. Hij veranderde van volle baan naar deeltijdbaan en werd tevens advocaat in strafrecht. Een lange en interessante weg die echter niet meteen een verbinding naar de kunsten legt. Tekst en fotografie: Abe van der Werff Interview met Michiel Hanon25 StatenkoerierSeptember 2019 Het korte verhaal Als psycholoog en als jurist moest Hanon zijn leven lang veel schrijven. Dat beïnvloedt je denken natuurlijk. Hoe slaag je erin om in korte trekken toch een heel verhaal te vertellen? Zijn liefde voor het Korte Verhaal bloeide op. Na zijn pensio- nering kon hij zich helemaal aan het schrijverschap wijden. En dat deed hij. In zijn woorden: “Het lijkt me een moeilijk bestaan om te moeten leven van creatieve ingevingen en opdrachten. Ben je echt vrij om te maken wat je wilt, of laat je je leiden door de smaak van opdrachtgevers en kopers? Dans je naar hun pijpen? Ik kijk er nu wel erg afstandelijk naar, en waarschijnlijk ontbrak het me ook aan noodzakelijke gedre- venheid. Als ik in mijn huidige situatie met een kunstwerk bezig ben, ben ik helemaal vrij en onafhankelijk om het naar eigen idee in te vullen, en heb ik concurrentie noch deadlines. Dat is echte vrijheid.” Prachtig vindt hij de korte verhalen van A.L. Snijders, hij voelt zich er zeer door gestimuleerd. Anders dan Snijders die een echte veel-schrijver is, doet Hanon heel lang over een stukje. Hij moet het wel dertig keer herlezen en verandert dan steeds weer wat. Maar hij voelt zich daarbij gelukkig, hij kan de tijd er voor nemen. Creatief proces Hoe gaat dat dan: schrijven, herlezen, veranderen en er nog eens goed over denken? Dat is een creatief en inspannend proces met soms prettige verrassingen maar ook vol valkui- len, om het even of het nu gaat over schrijven of schilderen. Bij Hanon dus bovendien een langdurig creatief proces. “Ik zet iets in concept op, leg het weg, kijk er weer naar, probeer te verbeteren of uit te breiden, ik zet de puntjes op de i. Ik richt de aandacht tussentijds meerdere malen op andere dingen, en kijk daarna met frisse blik naar m’n werk. Ik verander en perfectioneer tot er niets meer wijzigt.” Hier spreekt de laat opbloeiende kunstenaar over zijn werk. Wat dreef hem toch in de kunst? “Vroeger was het wel verliefd- heid, weet ik me te herinneren, tegenwoordig is het veel breder: nostalgie en weemoed, de tijdelijkheid der dingen, het leven zoals het is. Waarom is het gelukkig dat het plezier in kunst maken is teruggekomen? Het zien of horen van iets kunstzinnigs kan ontroeren; als ik zelf ook met kunst bezig ben, sta ik hier dichter bij. En een kunstbeoefenaar kan naar ik meen nooit een saai of slecht mens zijn. Dat is toch ook een prettig idee.” Hanon heeft zijn eigen kijk op het creëren, het maken van kunst. Wat is daar nu zo bijzonder aan? “Misschien zou je het zo kunnen zien: in kunstbeoefening ga je abstraheren van, ga je spelen met de werkelijkheid. Een soort humor ergens in zien, maar dan zonder komisch effect. Het is kijken achter wat je ziet. Ik denk wel eens dat het belangrijkste van creatief zijn, is dat het een teken van originaliteit, van identiteit is. Je hebt een drang om je van anderen te onderscheiden. Dat kun je bijvoorbeeld ook wel in humor doen, maar dat vervliegt. Dat wat iemand echt bijzonder maakt, komt in het werk tot uiting. Zonder kunst voel je je een inwisselbaar mens. Je bent een mainstream.” Hij was de laatste jaren in wisselende activiteit bezig met wat hij noemt “schrijfwerk in bladen en bloemlezingen, in wedstrijden en op een website, met foto’s op sociale media, een door mijzelf gecreëerde, creatieve nalatenschap. Je legt iets te vondeling en denkt: je hoeft het werk niet te lezen of te bekijken, maar als je zin hebt, ga je gang. Als ik er meer van zou verwachten, zou ik de vrijheid van het maken alleen maar frustreren. Recent kwam ik op het idee een boek in eigen beheer uit te brengen. Een boek als bundeling van door mij gemaakt werk, althans een greep daaruit. Een creatief testa- ment voor familie en vrienden.” Als paperback en als e-book verschenen dit voorjaar ‘De Wilde Monarch’ met collumns en korte verhalen en de gedichtenbundel ‘Niets kan blijven’. Te bestellen bij de boekhandel. “Spelen met de werkelijkheid”Meer weten over de schilderijen en (kinder-)boeken van Marie-Louise & Mark Sekrève? d e k i n d e r p a g i n a girafenvriendjes.nl Hai! Daar zijn we weer! Dit keer gaan we het over de Kinderboekenweek hebben. Dat is natuurlijk een heel, heel leuke week voor Kinderboekenschrijvers. En dat zijn wij alle twee! Dus lees met ons mee en leer heel veel leuks over de leukste week van het jaar! *De Kinderboekenweek be- staat sinds 1954. Dat is eigenlijk al heel lang! *De Kinderboekenweek duurt 10 dagen! Huh? Een week heeft er toch maar 7? *De Kinderboekenweek wordt altijd eind september begin oktober gehouden. Dit keer is het van 2 tot en met 13 oktober. *De Kinderboekenweek heeft een thema, soms gaat het over de liefde of over schatten vinden. Dit jaar gaat het over voertuigen. *In de Kinderboekenweek wordt een gratis boekje weggegeven als je een kin- derboek koopt. Leuk! De Kinderboekenweek gaat dit jaar over voertuigen. Denk aan auto’s , vliegtui- gen, boten (hoewel dat natuurlijk vaartuigen zijn, maar ze vervoeren je wel!) en, onze absolute, favoriet: de fiets! We zijn zelfs zo dol op de fiets dat we er een boek over hebben geschreven: Giraf leert fietsen. Een vrolijk boek over Giraf, die nog niet kan fietsen en die het gaat leren van Zebra. Dit jaar spelen we de vertelvoorstelling ‘Reis mee met Giraf!’ voor scholen en bibliotheken door het hele land. Er worden liedjes gezongen en iedereen mag helpen om Giraf te leren fietsen. Hier zie je wat fotootjes van een andere voorstelling. mark marie-louise bulkjes.nl &Meer weten over de schilderijen en (kinder-)boeken van Marie-Louise & Mark Sekrève? d e k i n d e r p a g i n a girafenvriendjes.nl Hai! Daar zijn we weer! Dit keer gaan we het over de Kinderboekenweek hebben. Dat is natuurlijk een heel, heel leuke week voor Kinderboekenschrijvers. En dat zijn wij alle twee! Dus lees met ons mee en leer heel veel leuks over de leukste week van het jaar! *De Kinderboekenweek be- staat sinds 1954. Dat is eigenlijk al heel lang! *De Kinderboekenweek duurt 10 dagen! Huh? Een week heeft er toch maar 7? *De Kinderboekenweek wordt altijd eind september begin oktober gehouden. Dit keer is het van 2 tot en met 13 oktober. *De Kinderboekenweek heeft een thema, soms gaat het over de liefde of over schatten vinden. Dit jaar gaat het over voertuigen. *In de Kinderboekenweek wordt een gratis boekje weggegeven als je een kin- derboek koopt. Leuk! De Kinderboekenweek gaat dit jaar over voertuigen. Denk aan auto’s , vliegtui- gen, boten (hoewel dat natuurlijk vaartuigen zijn, maar ze vervoeren je wel!) en, onze absolute, favoriet: de fiets! We zijn zelfs zo dol op de fiets dat we er een boek over hebben geschreven: Giraf leert fietsen. Een vrolijk boek over Giraf, die nog niet kan fietsen en die het gaat leren van Zebra. Dit jaar spelen we de vertelvoorstelling ‘Reis mee met Giraf!’ voor scholen en bibliotheken door het hele land. Er worden liedjes gezongen en iedereen mag helpen om Giraf te leren fietsen. Hier zie je wat fotootjes van een andere voorstelling. mark marie-louise Als je elke dag een kwartier leest ken je aan het eind van het jaar zo’n 1000 nieuwe woorden. Je kunt beter fantaseren als je leest. En wie goed kan fantaseren kan nieuwe dingen uitvinden. Als je vaker leest of voorgelezen wordt ga je vanzelf steeds meer lezen, omdat je het steeds leuker gaat vinden! Wie veel leest of voorgelezen wordt is veel meer ontspannen… Je hoort het grote mensen weleens zeggen: “Ik ben gestrest!” Grappig genoeg kan het lezen van een boek al een heleboel schelen, dus pak dat boek en lees je kalm :) Je wordt er vanzelf liever van. Als je boeken leest krijg je begrip voor anderen. Je denkt na, vindt dingen zielig of fijn voor de hoofdpersoon van het verhaal. Dit maakt dat je liever wordt voor ieder- een om je heen. Van lezen kun je heerlijk slapen! Een boek lezen of een mooi verhaal voorgelezen krijgen maakt dat je heerlijk kunt slapen. In bed met een boek is dus een fijn eind van een leuke dag. (Voor)lezen maakt slim! Wie meer leest weet meer en dat helpt op school en later als je groot bent. Geniet van je geweldige (voorlees)boek! En tot de volgende keer! *Er wordt tijdens de Kinderboekenweek een prijs uitgereikt voor het mooist geschreven boek (De gouden Griffel). *En er wordt ook een prijs uitgereikt voor het mooist geïllus- treerde boek (De gouden Penseel). *Er is een echt Kin- derboekenbal, waar alle kinderboeken- schrijvers en veel kinderen heen mogen gaan, om de Kinderboe- kenweek te openen. bulkjes.nl & *Er is één jaar geweest dat de hele Kinderboeken- week over lekker smik- kelen ging! In die tijd werd er heel veel ge- snoept door alle kinde- ren, die op school of de bibliotheek, boeken la- zen (want daar werd ge- woon snoep uitgedeeld!) redenen waarom (voor)lezen belangrijk is Zebra wil Giraf leren fietsen. ‘Gewoon trappen!’ roept ze hem achterna. Maar Giraf valt. Hij is boos en loopt met grote stappen weg. ‘Fietsen moet je leren,’ zegt Olifant.‘Fietsen is stom!’ vindt Giraf. Dan geeft Krook hem een heel speciaal cadeau. het boek van de voorstelling een vrolijk boek over fietsen en zijwieltjes IJsbeerGaragehouder sinds 1962 Het is begin april. Tijd voor de jaarlijkse beurt en APK-keuring van mijn auto. Als ik die weer ophaal, denk ik: toch eens vragen wanneer Jos stopt met werken. Hij zal toch onderhand wel 65 zijn. Jos moet lachen als ik het hem vraag: “Ik ben 73! En ik wil nog wel even door!” Tijd voor een portret van een man die van zijn hobby zijn beroep maakte. A ls je garagebedrijf J. van der Wal binnenkomt hangt er links een gedemonteerde en ontman- telde benzinepomp aan de muur, een object van zo’n 12 cm dik. En rechts een overzicht met drie belangrijke jaartallen: Sinds 1937 gevestigd in de Ruychaverstraat; Sinds 1947 BOVAG-lid; Sinds 1962 Jos in de zaak. Een bedrijf dus met een lange en rijke historie. Op mijn vraag of hij wil meewerken aan een artikel voor de Statenkoerier lacht Jos: “Op één voorwaarde: dat het niet leidt tot nieuwe klanten.” Dat meent hij overigens wel, aan nieuwe klanten begint hij niet meer. We spreken af op een doordeweekse avond bij hem thuis, overdag werkt hij immers en heeft hij geen tijd. Zijn vrouw Wil schenkt koffie en thee in en komt erbij zitten. Het wordt al snel duidelijk: het bedrijf doen ze samen, ook nu nog. Vader Jan van der Wal had eerst een taxibedrijf, met chauffeurs. Die auto’s moesten onderhouden worden, zo is de garage er ei- genlijk gekomen. Jos is opgegroeid met de zaak, hij woonde er als kind boven. Na zijn schooltijd ging hij er meteen werken en na het overlijden van zijn vader nam hij de zaak over. Jos had al vroeg interesse in auto’s. Vaak ging hij kijken wat zijn vader Tekst en fotografie: Jorien Jansen “Fiat Topolino uit 1950 is favoriet” Interview met Jos van der Wal29 StatenkoerierSeptember 2019 aan het doen was, en verder speelde hij altijd met autootjes. In de woonkamer staat een grote vitrine met speelgoedauto- tjes en modelauto’s. Verder was Jos heel sportief en schaatste vroeger veel. “Als er natuurijs lag, stond ik er op.” In de garage liggen nog zijn rolschaatsen die hij kreeg toen hij tien jaar werd. Trouwens, in de garage ligt nog veel meer. Jos blijkt een echte verzamelaar. Zo vertelt Wil over toegangskaartjes die hij bewaard heeft van Houtrust of van de natuurijsbanen waar ze vaak kwamen. “Alles wat je weggooit ben je kwijt en krijg je nooit meer terug”, zegt Jos stellig. “In de garage ligt het niet in de weg. Ik ben daar meer dan dat ik thuis ben.” Een doordeweekse werkdag Hoe ziet een doordeweekse werkdag in die garage eruit, van deze gebruinde, goedlachse man met blauwe pretogen? “Nou, gewoon”, zegt Jos, “ik sta op, ontbijt en zorg dat ik op tijd op de zaak ben. De garage gaat om half negen open en om half zes sluit ik af. Om tien uur drink ik altijd koffie en om een uur ’s middags neem ik altijd een half uurtje voor de lunch.” Hij legt de nadruk op ‘altijd’. Jos houdt van regelmaat. Wil staat nog steeds voor hem op om het ontbijt te maken. Ze smeert al die jaren ’s ochtends zijn lunchboterhammen en zet een halve liter melk voor hem klaar. “Vroeger deed ik ook administratie, maar tegenwoordig wordt er gelukkig vaak meteen gepind.” In de garage komt ze eigenlijk nooit: “Als je man bij een verze- keringsmaatschappij werkt, kom je er ook niet.” Zoals Jos over zijn werk in de garage vertelt, lijkt het allemaal logisch en eenvoudig. Maar om gecertificeerd te blijven moet hij examens doen. Wordt dat naarmate je ouder wordt ook zwaarder? “Dat klopt”, bevestigt Jos. “Een half jaar van tevoren krijg ik al de kriebels.” Wil vult aan: “Jos heeft wat examenfaal- angst, terwijl dat niet nodig is want hij haalt alleen maar hoge cijfers: achten en negens.” “Opfriscursussen doe ik niet meer”, gaat Jos verder. “Want ik fris elke dag op, maar de verplichte materie zoals de APK-keuring doe ik natuurlijk wel. Die moet ik doen. Hoewel ik heb gezegd dat het nu de laatste keer is. Maar goed, dat heb ik al twee keer gezegd” lacht hij. “Eigenlijk is het een soort roeping, een verplichting die ik mezelf opleg.” Hoe komt het dat hij het zolang volhoudt? Veel mensen hebben juist moeite met langer doorwerken. “Daarvoor heb ik geen verklaring”, antwoordt Jos. “Je gaat ’s ochtends naar je werk, en ’s avonds weer terug. En als je er geen moeite mee hebt, en je werk is leuk, je klanten zijn leuk, dan doe je dat gewoon. Dan denk je er niet eens over na. Zo simpel is het. Toen ik begon was ik zestien. De eerste vijfentwintig jaar dat ik werkte, had ik veertien dagen vakantie. Ik heb er een goed leven mee gehad.” “Het is fijn dat jij altijd eigen baas bent geweest”, vult Wil aan. Dat beaamt Jos. Ooit had hij wel eens personeel maar vond ZZP-er het beste bij hem passen. Samen hebben ze twee kinderen, die geen interesse in de garage hadden en hebben. Jos: “dat betekent dus als ik stop, het dan ook echt ophoudt.” Wanneer stoppen? Jos: “Dat is tot dusver niet aan de orde”. “Nou”, zegt Wil, “jij rekt het steeds op.” Zij denkt dat Jos 60 jaar werken wil volmaken. Jos: “Ja, ik rek het inderdaad steeds op, maar ik weet niet of dat gaat lukken want ik begin last te krijgen van armen en knieën”. Maar Wil wil niet dat Jos stopt, omdat hij in de garage zijn sociale leven heeft. “Wel dat hij de zaak op een lager pitje zet, zodat we wat vaker spontaan een keer weg kunnen.” En dan ook nog een oude brommer Auto’s waren en zijn altijd Jos zijn passie. “Ik heb nooit de gedachte gehad om iets anders te gaan doen.” Jos is niet de man van de Bugatti’s en de Ferrari’s, maar blijkt wel nog de auto van zijn vader te hebben. Een Mercedes 230-S (een zgn. Heckflosse) uit 1967, waarmee vroeger naar Italië gereisd werd. Jos: “Nu maken we er nog puzzelritjes mee.” Ook heeft hij nog een Fiat Topolino uit 1950, de voorloper van de Fiat 500. “Dat is mijn favoriet”, glundert Wil, “echt een snoepje. We hebben er pas nog mee gereden in de Westland rally.” Vol trots laat Jos een foto van beide auto’s op zijn iPad zien. “Allebei in prima staat omdat ze nauwelijks gebruikt worden en in de garage onder een dekkleed staan”, zegt hij. Vervolgens laat hij een foto zien van zijn nieuwste aanwinst, geen auto maar een bromfiets. Een oude Puch. Jos: “Vroeger waren er in Den Haag twee bromfietsclans: de Plu’s en de Kikkers. De eersten reden vooral op Puchs, de anderen op een Kreidler Florett. Die twee groepen troffen mekaar nogal eens”, lacht hij. Om daarna de Puch te beschrijven: het uitlaat potje past alleen op een Puch met handgeschakelde blokken. Het platte ronde achterlicht noemden ze een ‘bloedblaar’. Jos benadrukt: “alles wat ik heb, is in rijdbare toestand.” “Geen nieuwe klanten alsjeblieft”Next >